Redžo Mulić rođen je 18. marta 1923. godine u Gusinju, a preminuo 11. februara 1982. u Prištini i pitanje je dokle bi stigao da je sudbina dala da se rodi u nekoj Austriji, kao dete Lepoolda ili Mocarta, kaže profesorka Marinković. Ona potanko upoznaje studente sa čudnovatim životom ovog umetnika muzike za koga se vezuju Goli otok, detinjstvo bez oca, kompozitorska karijera u Radio Prištini gde je radio i kao urednik muzičkog programa. Pominju se i politizovanjem ukaljane poslednje godine života, nadimak Gusinjski Paganini i jedna violina koja mu je tokom Drugog Svetskog rata spasila život.
Profesorka Marinković upozorava na neistinitost podataka koje o Redži Muliću daju Vikipedija i ostale baze podataka na internetu.
Iako albanskog porekla, Mulić se uvek i svuda izjašnjavao kao Crnogorac i Jugosloven.
“Ono što je ključno jeste da će Mulić, nakon puškarskog zanata koji uči u rodnom Gusinju, školovanja u Skopskoj medresi, a onda i nezavršenih studija muzike u Beogradu, svoj život vezati za prostor Kosova i Metohije”, rekla je Marinkovićeva i dodala da je njegove studije prekinuo odlazak na Goli otok.
Široj publici, Mulić je najpoznatiji kao autor muzike za film “Kapetan Leši”, a stručnoj javnosti kao kreator soneta za gudački orkestar “Prizrenski akvareli”. Od ostalih dela, izdvajaju se Prva kosovska simfonija, Druga kosovska simfonija, Simfonijska fantazija, Legenda o heroju (posvećena Miladinu Popoviću) i mnoge druge. Komponovao je i horsku muziku i baletske kompozicije, a dosta je radio i muziku za pozorište.
Redža Mulić je važno ime jugoslovenske istorije muzike i trebalo bi mu dati zasluženo mesto u njoj, poruka je ovog predavanja.