Risojević je bogoslovima ispričao lična iskustva i duhovne spoznaje prilikom paralelnog čitanja Novog zavjeta na srpskom i francuskom jeziku, ističući da je to bio njegov prvi susret sa Biblijom. On je saopštio da je na taj način veoma dobro naučio francuski jezik, te prihvatio i zavoleo knjigu koju čita sve do danas i koja je značajno uticala na njegovo književno stvaralaštvo.
Jeromonah Isidor Jagodić, zamenik rektora prizrenske Bogoslovije „Sveti Kirilo i Metodije“, poželeo je dobrodošlicu gostima i izrazio zahvalnost književniku Ranku Risojeviću koji je prihvatio poziv da bogoslovima govori svoju poeziju i prenese lična iskustva i odnos prema književnosti, umetnosti i ljubavi prema bližnjem, kao jednoj od osnovnih vrednosti hrišćanstva.
Direktor Doma kulture Gračanica, Živojin Rakočević ukazao na značaj održavanja ovakvih programa u Prizrenu i Bogosloviji i da je susret savremenog stvaralaštva sa nasleđem, susret pisaca sa profesorima i bogoslovima trenutak kada oživljava grad Prizren i kada njegovi simboli dobiju svoju punoću i realnost.
„Risojević je svojim stvaranjem uključen u duhovnu strukturu i umetničke vrednosti Kosova i Metohije, a njegova služba jeziku i književnosti jeste i poetska služba Bogu“, rekao je Rakočević.
Govoreći o književnom stvaralaštvu Ranka Risojevića i njegovoj poetici, Zlatko Jurić je ukazao na značaj i doprinos ovog pisca srpskoj savremenoj književnosti, posebno ističući njegova dela namenjena za decu i pesme samoće, tihovanja i molitvenih formi.
„Sa istančanim senzibilitetom, Risojević je ispisao neke od najpoetičnijih pesama molitvenog karaktera u savremenoj srpskoj književnosti i nadogradio ovaj vizantijski književni žanr. Na taj način, pesnik se pridružio plejadi srpskih pjesnika koji su ispisali izvrsne stihove u molitvenoj formi kao što su: Jovan Dučić, Vasko Popa, Ivan V. Lalić, Novica Tadić“, rekao je Jurić.
Nakon književnog časa u Prizrenskoj bogosloviji, književnici su posetili Manastir Svetih Arhangela, zadužbinu cara Dušana, i prizrensku crkvu Bogorodicu Ljevišku, koja se nalazi na UNESKO-voj listi svetske kulturne baštine. Ove dve svetinje, kao i ostali objekti srpskog duhovnog i kulturnog nasleđa u Prizrenu teško su postradali u pogromu 17. marta 2004. godine.